Spacerownik. Warszawa w filmie

Nakładem wydawnictwa Agora ukazał się bogato ilustrowany „Spacerownik. Warszawa w filmie” autorstwa znanego varsavianisty Jerzego S. Majewskiego. W przewodniku znalazło się ponad trzydzieści zdjęć z archiwum Fototeki.

Już we wstępie do książki Majewski stara się uchwycić fenomen filmowej Warszawy, pisząc, że często była ona równoprawną bohaterką opowiadanych na ekranie historii. W połowie lat 50. jej brudne klatki schodowe i ciemne zaułki były idealną scenografią dla twórców dokumentalnej „czarnej serii”. Z kolei dla filmowców, próbujących w latach 50. i 60. uciec od szarej codzienności, możliwość sfilmowania jakiegoś nowego budynku lub odremontowanej ulicy, była często punktem wyjścia do jakiejś optymistycznej historii. Któż z nas nie pamięta zabawnych perypetii lekarza z „Człowieka z M-3” czy poety z „Pieczonych gołąbków”.

Architektura Warszawy znalazła więc w filmowcach godnych obserwatorów. Majewski w swoim „Spacerowniku” krok po kroku opisuje budynki, ulice, place, których dawny wygląd został zarejestrowany na taśmie filmowej. Nierzadko budynki te już nie istnieją – jak pozbawiony niedawno oryginalnych kształtów Cedet w Alejach Jerozolimskich, i tym ciekawsze stają się fragmenty filmów z takimi budynkami: w „Sprawie do załatwienia” widać zarys ogólny Cedetu, a w „Lekarstwie na miłość” filmowcy pokusili się nawet o sfilmowanie kawiarni, która działała na pierwszym piętrze.