Kazimierz Wawrzyniak

(ur. 1914 w Łodzi, zm. 1977 tamże) Operator filmowy. Współpracował głównie z Wandą Jakubowską przy filmach „Pożegnanie z diabłem”, „Historia współczesna” czy „Koniec naszego świata” oraz innymi reżyserami z Zespołu Filmowego „Start”. Był pierwszym operatorem, który naukę zawodu rozpoczynał od robienia fotosów.

„Mój ojciec Kazimierz Wawrzyniak powrócił do Łodzi w czterdziestym piątym prawie że z Czołówką Filmową Wojska Polskiego" – mówi jego syn, Krzysztof Wawrzyniak, również operator. „I tu spotkał się z Władysławem Forbertem i Stanisławem Wohlem, których poznał już wcześniej. I oni zaczęli się zastanawiać »co tu, Kaziu, z Tobą zrobić?«. Ponieważ ojciec był pasjonatem fotografii portretowej i przyrodniczej, to został kierownikiem laboratorium [fotograficznego w Wytworni Filmowej WP w Łodzi], które mieściło się na Narutowicza. I początkowo robił fotosy”¹.

To Kazimierz Wawrzyniak sfotografował na przykład Adolfa Dymszę w filmie „Skarb”, gdy ten w kapitalnej scenie w studiu radiowym imituje różne dźwięki. W tamtych latach równie popularne były jego fotosy do filmu „Czarci żleb”. „A ponieważ rwał się do pomocy innym" – wspomina jego syn – „to w którymś momencie, gdy kogoś zabrakło, ojciec z marszu go zastąpił i tak przez przypadek z fotografa stał się operatorem kamery”². Jako szwenkier Wawrzyniak debiutował w 1952 roku przy filmie „Żołnierz zwycięstwa” Jakubowskiej. Dwa lata później został operatorem przy filmie „Niedaleko Warszawy” Marii Kaniewskiej.

Miał dwie pasje: żeglarstwo i rzeźbę w drewnie. Podobno za rzeźby „świątków” otrzymał kilka nagród na ludowych wystawach.

Oprac. Piotr Śmiałowski

Filmografia Wawrzyniaka jako fotosisty:
1948 – „Skarb”
1949 – „Czarci żleb”
1951 – „Pierwszy start”
1953 – „Żołnierz zwycięstwa”

1. S. Zawiśliński, T. Wijata, Fabryka snów, Łódź 2013, s.40

2. Ibidem

Galeria

• 
  Wywiad z Kazimierzem Wawrzyniakiem, "Film" 1951, nr 6