Wiktor Nitkiewicz

Asystent operatora i fotosista. Wrocławianin. W tamtejszej Wytwórni zatrudnił się w 1973 roku i przez kilka pierwszych lat pracował w laboratorium i w dziale techniki zdjęciowej. Od 1977 roku praktykował już jednak na planach filmowych, gdzie poznał sprzęt i jego obsługę. Wkrótce przyszedł do niego któryś z kierowników produkcji i zaproponował pracę w ekipie.

Jako asystent operatora Nitkiewicz debiutował przy filmie „...gdziekolwiek jesteś panie prezydencie...” Trzosa-Rastawieckiego. Od początku lat 80. zaczął również wykonywać fotosy, co było wówczas częstą funkcją kogoś z pionu operatorskiego. Potrafił wejść w dobry kontakt z aktorami, jego fotosowanie nie było dla nich zbyt uciążliwe, zwłaszcza, że część fotosów udawało mu się wykonać już podczas ujęcia, jeśli kamera filmowa wystarczająco głośno pracowała, by nie było jednocześnie słychać dźwięku migawki.

Pracował na aparatach śrenioobrazkowych Zenit, Kiev i w końcu – dwuobiektywowym rolleiflexie. Fotosował do połowy lat 90. gdy funkcję tę przejęli specjalnie zatrudniani fotograficy spoza ekip filmowych¹.

Oprac. Piotr Śmiałowski

Filmografia Nitkiewicza jako fotosisty:

1979 – „Zielone lata”

1980 – „Przed odlotem”

1980 – „Smak wody”

1981 – „Biłek”

1981 – „Kłamczucha”

1981 – „Kobieta samotna”

1981 – „On, ona, oni”

1982 – „Odwet”

1983 – „Dzień kolibra”

1984 – „Jak się pozbyć czarnego kota”

1984 – „Powinowactwo”

1985 – „Temida”, odc. „Sprawa hrabiego Rottera”, „Strzały o świcie”

1986 – „Rykowisko”

1988 – „Banda Rudego Pająka”

1988 – „Serenite”

1989 – „Konsul”

1989 – „Macowe migdały” (wespół z Renatą Pajchel)

1989 – „Szklany dom”

1992 – „Tajna misja”

1993 – „Magneto”

1993 – „Straszny sen Dzidziusia Górkiewicza”

1994 – „Zawrócony”

1995 – „Pokuszenie”

1997 – „Sława i chwała”