Fototeka

Liczba zdjęć: 310

Hanna Mikuć

aktorka

Biogram:

Poszła śladem rodziców – Wandy Chwiałkowskiej i Bohdana Mikucia, znanych łódzkich aktorów. Zaczęła występować jeszcze jako uczennica liceum. „Dzieciństwo w teatrze jest bardzo przyjemne. Widzi się wiele ciekawych rzeczy... Do tej pory pamiętam taki moment, gdy po przedstawieniu stałam za kulisami i mogłam na chwilę wejść na scenę. I nagle zrobiło mi się tak jakoś dziwnie... Poczułam, że jestem w naprawdę szczególnym miejscu. Miałam wtedy zaledwie kilka lat, więc to musiało być naprawdę silne uczucie, skoro pamiętam je do dzisiaj!” – wspomina.

Urodziła się 8 sierpnia 1955 roku w Łodzi. Absolwentka Wydziału Aktorskiego łódzkiej szkoły filmowej (1978). Po studiach występowała w teatrach warszawskich: Ateneum (1978-1982), Rozmaitości (1982-1991), Dramatycznym (1991-1994). W filmie po raz pierwszy pojawiła się – jeszcze jako uczennica – w 1973 roku, w epizodycznej roli łączniczki w Hubalu Bohdana Poręby. Była ulubioną aktorką Stanisława Różewicza i Wojciecha Jerzego Hasa. Spośród filmów Różewicza najciekawszą kreację stworzyła w Kobiecie w kapeluszu (1984), przejmującej opowieści o młodej aktorce, której zbytnio nie układa się w życiu, zarówno zawodowym, jak i osobistym. Rola Ewy przyniosła jej Nagrodę im. Zbyszka Cybulskiego (1984), zaś w uzasadnieniu Nagrody Artystycznej Młodych im. Stanisława Wyspiańskiego II stopnia w dziedzinie teatru, którą otrzymała trzy lata później, napisano: „Za dotychczasowe osiągnięcia aktorskie, ze szczególnym uwzględnieniem kreacji w filmie Kobieta w kapeluszu”. Interesującą rolę – Madzi Brzeskiej – stworzyła także we wcześniejszym filmie Różewicza Pensja pani Latter (1982), udanej ekranizacji Emancypantek Bolesława Prusa.

Dwie ciekawe role zagrała także w filmach Wojciecha Jerzego Hasa: w Nieciekawej historii (1982), adaptacji opowiadania Antoniego Czechowa, wcieliła się w wychowanicę pewnego profesora medycyny, darzącą go nie tylko ojcowskim uczuciem, i vice versa, zaś w Pismaku (1984), opartym na powieści Władysława Terleckiego – w kochankę byłego zakonnika, wplątanego w krwawą aferę miłosną. Zmysłową guwernantkę zagrała w utrzymanym w poetyce erotycznego horroru Widziadle (1983) Marka Nowickiego, opartym na Pałubie Karola Irzykowskiego, zaś w Spowiedzi dziecięcia wieku (1985), inspirowanej powieścią Alfreda de Musseta, weszła w skórę nie mniej kochliwej Brygidy Pierson. Jest aktorką uniwersalną, komediowe predyspozycje pokazała w filmach Juliusza Machulskiego: Seksmisja (1983) oraz Pieniądze to nie wszystko (2001).