Biogram:
Znakomity reżyser teatralny, często… grywający w filmie. Dzięki rolom w filmach Agnieszki Holland, Janusza Kijowskiego, Feliksa Falka, Janusza Zaorskiego stał się jedną z głównych twarzy kina moralnego niepokoju.
Urodził się 3 września 1948 roku w Świętochłowicach – zmarł 20 października 2008 roku w Warszawie. Absolwent filologii polskiej i słowiańskiej na Uniwersytecie Warszawskiem (1971) oraz Wydziału Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie (1979, dyplom w 1986). Jako reżyser związany z teatrami warszawskimi: Na Woli (1975-1976), Współczesnym (1976-1987), Dramatycznym (1987-1988), Ateneum (1988-2005), oraz Polskim Radiem (od 2007 pełnił funkcję dyrektora i redaktora naczelnego Programu 2).
Po raz pierwszy pojawił się na ekranie w filmie Stanisława Latałły Pozwólcie nam do woli fruwać nad ogrodem (1974), a pierwszą główną rolę zagrał w pełnometrażowym debiucie Janusza Kijowskiego Indeks (1977), przejmującej opowieści o młodym mężczyźnie niemogącym pogodzić się z rzeczywistością, w której przyszło mu żyć. Film Kijowskiego został pokazany dopiero cztery lata później, w 1981 roku. Wtedy także na ekranach znalazła się Gorączka (1980) Agnieszki Holland, efektowna ekranizacja Dziejów jednego pocisku Andrzeja Struga, oraz dwie mocne opowieści rozgrywające się w polskiej siermiężnej rzeczywistości lat siedemdziesiątych – Głosy (1980) Janusza Kijowskiego i Dziecinne pytania (1981) Janusza Zaorskiego. Zaleski zagrał we wszystkich tych filmach, pokazane „w pakiecie” na festiwalu gdańskim, przyniosły mu – jak to określono na dyplomie – nagrodę za pierwszoplanową rolę męską, a złożyły się na nią kreacje w czterech filmach. Wcześniej Zaleski stworzył niezwykle interesującą rolę – nauczyciela wychowania fizycznego, będącego w opozycji do pedagoga uczącego historii, w którego wcielił się Jerzy Stuhr – w Szansie (1979) Feliksa Falka, jednym z najważniejszych filmów kina moralnego niepokoju.
Krzysztof Zaleski, choć był przede wszystkim reżyserem teatralnym i radiowym, zagrał w blisko sześćdziesięciu filmach i serialach telewizyjnych, z czego na szczególną uwagę zasługują role: Romana Króla, syna Łucji, w Matce Królów (1982) Janusza Zaorskiego, fałszerza dokumentów współpracującego z milicją w Zabij mnie, glino (1987) Jacka Bromskiego, ubeka w Obywatelu Piszczku (1988) Andrzeja Kotkowskiego, sierżanta Kufla w Samowolce (1993) Feliksa Falka, szulera Gruchę w Sztosie (1997) Olafa Lubaszenki. Role różnorodne – jednostek prawych i ludzkich kanalii, małe i duże, komediowe i dramatyczne. Każda godna zapamiętania.
Urodził się 3 września 1948 roku w Świętochłowicach – zmarł 20 października 2008 roku w Warszawie. Absolwent filologii polskiej i słowiańskiej na Uniwersytecie Warszawskiem (1971) oraz Wydziału Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie (1979, dyplom w 1986). Jako reżyser związany z teatrami warszawskimi: Na Woli (1975-1976), Współczesnym (1976-1987), Dramatycznym (1987-1988), Ateneum (1988-2005), oraz Polskim Radiem (od 2007 pełnił funkcję dyrektora i redaktora naczelnego Programu 2).
Po raz pierwszy pojawił się na ekranie w filmie Stanisława Latałły Pozwólcie nam do woli fruwać nad ogrodem (1974), a pierwszą główną rolę zagrał w pełnometrażowym debiucie Janusza Kijowskiego Indeks (1977), przejmującej opowieści o młodym mężczyźnie niemogącym pogodzić się z rzeczywistością, w której przyszło mu żyć. Film Kijowskiego został pokazany dopiero cztery lata później, w 1981 roku. Wtedy także na ekranach znalazła się Gorączka (1980) Agnieszki Holland, efektowna ekranizacja Dziejów jednego pocisku Andrzeja Struga, oraz dwie mocne opowieści rozgrywające się w polskiej siermiężnej rzeczywistości lat siedemdziesiątych – Głosy (1980) Janusza Kijowskiego i Dziecinne pytania (1981) Janusza Zaorskiego. Zaleski zagrał we wszystkich tych filmach, pokazane „w pakiecie” na festiwalu gdańskim, przyniosły mu – jak to określono na dyplomie – nagrodę za pierwszoplanową rolę męską, a złożyły się na nią kreacje w czterech filmach. Wcześniej Zaleski stworzył niezwykle interesującą rolę – nauczyciela wychowania fizycznego, będącego w opozycji do pedagoga uczącego historii, w którego wcielił się Jerzy Stuhr – w Szansie (1979) Feliksa Falka, jednym z najważniejszych filmów kina moralnego niepokoju.
Krzysztof Zaleski, choć był przede wszystkim reżyserem teatralnym i radiowym, zagrał w blisko sześćdziesięciu filmach i serialach telewizyjnych, z czego na szczególną uwagę zasługują role: Romana Króla, syna Łucji, w Matce Królów (1982) Janusza Zaorskiego, fałszerza dokumentów współpracującego z milicją w Zabij mnie, glino (1987) Jacka Bromskiego, ubeka w Obywatelu Piszczku (1988) Andrzeja Kotkowskiego, sierżanta Kufla w Samowolce (1993) Feliksa Falka, szulera Gruchę w Sztosie (1997) Olafa Lubaszenki. Role różnorodne – jednostek prawych i ludzkich kanalii, małe i duże, komediowe i dramatyczne. Każda godna zapamiętania.
Jerzy Armata
źródło: www.akademiapolskiegofilmu.pl
Rodzaj zdjęć::
- Do filmu (161)
- Scena niewykorzystana w filmie (6)
- Werk (22)
Kolor zdjęć::
- Barwny (120)
- Czarno-biały (69)
Powiązane tematy:
- 1976 - Niedzielne dzieci (3) jako aktor
- 1977 - Indeks (5) jako aktor
- 1978 - Bez znieczulenia (2) jako aktor
- 1978 - Zaległy urlop (2) jako aktor
- 1979 - Szansa [1979] (116) jako aktor
- 1979 - Wędrujący cień (2) jako aktor
- 1980 - Gorączka (2) jako aktor
- 1980 - Głosy (14) jako aktor
- 1981 - Dziecinne pytania (2) jako aktor
- 1981 - Przypadek (9) jako aktor
- 1981 - Kobieta samotna (7) jako aktor
- 1982 - Matka Królów (11) jako aktor
- 1984 - Idol (1) jako aktor
- 1985 - Jezioro Bodeńskie (2) jako aktor
- 1985 - Kochankowie mojej mamy (2) jako aktor
- 1988 - Obywatel Piszczyk (4) jako aktor
- 1988 - Piłkarski poker (1) jako aktor
- 1988 - Męskie sprawy (1) jako aktor
- 1989 - Konsul (2) jako aktor
- 1994 - Miasto prywatne (1) jako aktor
Zdjęcia:
