Liczba zdjęć: 220
Jerzy Zarzycki
reżyser, odznaczony, gość na planie, opiekun artystyczny
Biogram:
Reżyser, scenarzysta. Urodził się 11 stycznia 1911 w Łodzi. Studiował historię sztuki na Uniwersytecie Warszawskim oraz grę na skrzypcach w Konserwatorium Warszawskim. Absolwent Wydziału Reżyserii PIST w Warszawie (1938).
Jako dwudziestolatek zaczął realizować filmy dokumentalne (reżyseria oraz zdjęcia) i wraz z grupą innych twórców (m.in. Wandą Jakubowską, Stanisławem Wohlem, Eugeniuszem Cękalskim) założył Stowarzyszenie Miłośników Filmu Artystycznego „Start” (1931). Później należał do Spółdzielni Autorów Filmowych. Zadebiutował w 1938 roku filmem fabularnym zrealizowanym wspólnie z Aleksandrem Fordem Ludzie Wisły, opowiadającym o środowisku wodniaków. Pierwszy samodzielny film, ekranizację popularnego wodewilu Żołnierz królowej Madagaskaru, zrealizował tuż przed wojną, ale premiera odbyła się w 1940 roku (film się nie zachował, reżyser nakręcił go na nowo, tym razem w wersji barwnej, w 1958 roku).
Podczas kampanii wrześniowej znalazł się w ekipie realizatorów Dowództwa Obrony Warszawy i wraz z nią filmował działania wojenne w Śródmieściu. W czasie powstania warszawskiego koordynował od strony operatorskiej realizację powstańczych kronik. Po wojnie nakręcił dwa filmy średniometrażowe: Nawrócony oraz Zdradzieckie serce (oba w 1947 roku), ale nie znalazły się one w rozpowszechnianiu. W 1950 roku wyreżyserował film Miasto nieujarzmione (pierwotny tytuł: Robinson Warszawski, scenariusz napisał Czesław Miłosz, lecz ostatecznie wycofał nazwisko z czołówki) – inspirowany m.in. historią Władysława Szpilmana – który ze względów politycznych uległ licznym przeróbkom. Zrealizował również dramat Zagubione uczucia (1957), uznany za pierwszy polski film neorealistyczny, który ukazywał przygnębiający obraz życia w Nowej Hucie. Otrzymał za niego nagrodę Klubu Krytyki Filmowej SDP Syrenka Warszawska. Jego kolejne filmy utrzymane były w różnych gatunkach, były to komedie (Klub kawalerów, 1962, Liczę na wasze grzechy, 1963), melodramat (Kochankowie z Marony, 1966), film psychologiczny (Pogoń za Adamem, 1970).
W latach 1955-1961 kierował Zespołem Filmowym „Syrena”. W 1959 roku otrzymał Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski.
Zmarł 2 stycznia 1971 roku w Warszawie.
Jako dwudziestolatek zaczął realizować filmy dokumentalne (reżyseria oraz zdjęcia) i wraz z grupą innych twórców (m.in. Wandą Jakubowską, Stanisławem Wohlem, Eugeniuszem Cękalskim) założył Stowarzyszenie Miłośników Filmu Artystycznego „Start” (1931). Później należał do Spółdzielni Autorów Filmowych. Zadebiutował w 1938 roku filmem fabularnym zrealizowanym wspólnie z Aleksandrem Fordem Ludzie Wisły, opowiadającym o środowisku wodniaków. Pierwszy samodzielny film, ekranizację popularnego wodewilu Żołnierz królowej Madagaskaru, zrealizował tuż przed wojną, ale premiera odbyła się w 1940 roku (film się nie zachował, reżyser nakręcił go na nowo, tym razem w wersji barwnej, w 1958 roku).
Podczas kampanii wrześniowej znalazł się w ekipie realizatorów Dowództwa Obrony Warszawy i wraz z nią filmował działania wojenne w Śródmieściu. W czasie powstania warszawskiego koordynował od strony operatorskiej realizację powstańczych kronik. Po wojnie nakręcił dwa filmy średniometrażowe: Nawrócony oraz Zdradzieckie serce (oba w 1947 roku), ale nie znalazły się one w rozpowszechnianiu. W 1950 roku wyreżyserował film Miasto nieujarzmione (pierwotny tytuł: Robinson Warszawski, scenariusz napisał Czesław Miłosz, lecz ostatecznie wycofał nazwisko z czołówki) – inspirowany m.in. historią Władysława Szpilmana – który ze względów politycznych uległ licznym przeróbkom. Zrealizował również dramat Zagubione uczucia (1957), uznany za pierwszy polski film neorealistyczny, który ukazywał przygnębiający obraz życia w Nowej Hucie. Otrzymał za niego nagrodę Klubu Krytyki Filmowej SDP Syrenka Warszawska. Jego kolejne filmy utrzymane były w różnych gatunkach, były to komedie (Klub kawalerów, 1962, Liczę na wasze grzechy, 1963), melodramat (Kochankowie z Marony, 1966), film psychologiczny (Pogoń za Adamem, 1970).
W latach 1955-1961 kierował Zespołem Filmowym „Syrena”. W 1959 roku otrzymał Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski.
Zmarł 2 stycznia 1971 roku w Warszawie.
źródło: www.akademiapolskiegofilmu.pl
Rodzaj zdjęć::
- Do filmu (1)
- Dokumentacyjne (21)
- Premiera (4)
- Próbne (1)
- Werk (193)
Kolor zdjęć::
- Barwny (4)
- Czarno-biały (216)
Powiązane tematy:
- 1947 - Zdradzieckie serce (2) jako reżyser
- 1950 - Miasto nieujarzmione (13) jako reżyser
- 1950 - Zjazd Filmowy w Sopocie 1950 (1) jako reżyser
- 1953 - Piątka z ulicy Barskiej (1) jako odznaczony
- 1954 - Autobus odjeżdża 6.20 (1) jako gość na planie
- 1954 - Uczta Baltazara (27) jako reżyser
- 1956 - Ziemia (34) jako reżyser
- 1957 - Zagubione uczucia (5) jako reżyser
- 1958 - Noc poślubna (6) jako gość na planie
- 1958 - Żołnierz królowej Madagaskaru [1958] (3) jako reżyser
- 1959 - Biały niedźwiedź (47) jako reżyser
- 1961 - Start (13) jako reżyser
- 1962 - Klub kawalerów (12) jako reżyser
- 1963 - Liczę na wasze grzechy (16) jako reżyser
- 1966 - Kochankowie z Marony (2) jako reżyser
- 1969 - Znicz olimpijski (9) jako opiekun artystyczny
- 1970 - Pogoń za Adamem (26) jako reżyser
- 1970 - Książę sezonu (2) jako opiekun artystyczny
Zdjęcia:
