Biogram:
Był głównie aktorem, reżyserem i pedagogiem teatralnym. Pojawił się w zaledwie ośmiu filmach, ale jego rola Michała Rumszy w Zimowym zmierzchu (1956) Stanisława Lenartowicza należy do najciekawszych kreacji w polskim kinie powojennym.
Urodził się 11 lutego 1892 roku w Korytowie koło Żyrardowa – zmarł 15 września 1966 roku w Gnieźnie. Właściwie: Władysław Ziembiński. Studiował w krakowskiej Akademii Handlowej i na historii sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego; jest absolwentem warszawskiej Szkoły Aplikacyjnej (1912). Przed wojną grał na scenach Lublina, Warszawy, Krakowa i Łodzi. W roku 1945 występował w Teatrze Miejskim w Katowicach, a następnie w teatrach: Miejskim w Sosnowcu (1945-1946), Dramatycznym w Krakowie (1946-1949), Powszechnym w Łodzi (1949-1950), Miejskim w Kaliszu (1950-1951), Dramatycznym w Poznaniu (1951-1963). Zajmował się także reżyserią teatralną.
W kinie zadebiutował jeszcze przed wojną, rolą sędziego śledczego w pełnym suspensu, kryminalnym melodramacie Michała Waszyńskiego Rena (1938). Na kolejną rolę – instygatora Tokarskiego – w Podhalu w ogniu (1955) Jana Batorego i Henryka Hechtkopfa, musiał czekać siedemnaście lat. Życiową kreację stworzył w Zimowym zmierzchu (1956) Stanisława Lenartowicza, dramacie psychologicznym – utrzymanym w ekspresjonistycznej poetyce – rozgrywającym się w prowincjonalnym miasteczku, gdzieś na kresach. W żadnej z późniejszych ról nawet nie zbliżył się do tej kreacji, ale nigdy więcej nie dostał już takiej szansy.
Urodził się 11 lutego 1892 roku w Korytowie koło Żyrardowa – zmarł 15 września 1966 roku w Gnieźnie. Właściwie: Władysław Ziembiński. Studiował w krakowskiej Akademii Handlowej i na historii sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego; jest absolwentem warszawskiej Szkoły Aplikacyjnej (1912). Przed wojną grał na scenach Lublina, Warszawy, Krakowa i Łodzi. W roku 1945 występował w Teatrze Miejskim w Katowicach, a następnie w teatrach: Miejskim w Sosnowcu (1945-1946), Dramatycznym w Krakowie (1946-1949), Powszechnym w Łodzi (1949-1950), Miejskim w Kaliszu (1950-1951), Dramatycznym w Poznaniu (1951-1963). Zajmował się także reżyserią teatralną.
W kinie zadebiutował jeszcze przed wojną, rolą sędziego śledczego w pełnym suspensu, kryminalnym melodramacie Michała Waszyńskiego Rena (1938). Na kolejną rolę – instygatora Tokarskiego – w Podhalu w ogniu (1955) Jana Batorego i Henryka Hechtkopfa, musiał czekać siedemnaście lat. Życiową kreację stworzył w Zimowym zmierzchu (1956) Stanisława Lenartowicza, dramacie psychologicznym – utrzymanym w ekspresjonistycznej poetyce – rozgrywającym się w prowincjonalnym miasteczku, gdzieś na kresach. W żadnej z późniejszych ról nawet nie zbliżył się do tej kreacji, ale nigdy więcej nie dostał już takiej szansy.
Jerzy Armata
źródło: www.akademiapolskiegofilmu.pl
Rodzaj zdjęć::
- Do filmu (164)
- Próbne (26)
- Scena niewykorzystana w filmie (1)
- Werk (20)
Kolor zdjęć::
- Barwny (7)
- Czarno-biały (204)
Powiązane tematy:
- 1937 - Ułan księcia Józefa (1) jako aktor
- 1938 - Rena (4) jako aktor
- 1950 - Warszawska premiera (2) jako aktor
- 1953 - Żołnierz zwycięstwa (3) jako aktor
- 1955 - Podhale w ogniu (24) jako aktor
- 1956 - Zimowy zmierzch (63) jako aktor
- 1956 - Trzy kobiety (10) jako aktor
- 1958 - Wolne miasto (72) jako aktor
- 1959 - Miejsce na ziemi (6) jako aktor
- 1960 - Krzyżacy (3) jako aktor
- 1961 - Samson (7) jako aktor
- 1961 - Świadectwo urodzenia - Na drodze (1) jako aktor
- 1962 - O dwóch takich, co ukradli księżyc (4) jako aktor
- 1963 - Milczenie (9) jako aktor
- 1965 - Faraon (2) jako aktor
Zdjęcia:
